← Chaitheadar an lá ó mhoch na maidne go dul faoi na gréine agus ar a gcasadh dóibh abhaile d'iompaigh siad siar féachaint an raibh Oisín ina ndiaidh. 🔊✎
← An lá dár gcionn d'imíodar rompu ar an slí chéanna agus an Fairceallach ina ndiaidh arís mar a bhí sé an lá roimhe sin. 🔊✎
← D'fhan sé mar sin ina dteannta nó go raibh lá agus bliain tugtha aige. 🔊✎
← D'fhan sé i ngiorracht radhairc díobh i gcónaí go dtí gur iompaigh sé isteach in uaimh agus leanadar é. 🔊✎
← Líon sé arís na boird le bia is le deoch agus d'iompaigh sé arís ag caint leis an mbean óg. 🔊✎
← D'fhiafraigh sé d'Fhionn arís arbh amhlaidh a d'itheadar an bia nó arbh iad na gadhair a thug uatha arís é. 🔊✎
← Thóg an seanduine a cheann agus d'fhéach sé ar na gadhair lena dhá shúil agus mharaigh sé iad. 🔊✎
← D'ith Fionn agus a chuid fear a ndóthain bia chomh maith agus a d'itheadar riamh. 🔊✎
← D'fhiafraigh sé de: "cé hí an bhean óg, í siúd a bhí ag an ndoras nuair a ghabhamar isteach go ndeireadh an duine críonna léi: "is trua nach liom tú", agus gurb é an freagra a thugadh sí air ná `nuair a bhíos agat níor choimeád tú mé?' 🔊
← "Sin í an óige", arsa an Fairceallach, "agus d'inis sí an ceart duit, mar nuair a bhí sí agat," a dúirt sé, "lig tú uait í agus tá tú críonna, caite, claoite anois." 🔊✎
← "Agus inis dom anois," arsa Fionn, "cén saghas iad na sé ghadhar a d'ith ar cuireadh ar na boird, an dá uair, de bhia is de dheoch, agus nach n-aithneodh éinne orthu gur ith siad aon ghreim?" 🔊✎